Burzum
NEWSBIOGRAPHYDISCOGRAPHYPHOTOSLIBRARYDOWNLOADSCONTACTS

DISCOGRAPHY

Burzum "Fallen" 2011
Byelobog Productions

Burzum Fallen 2011

Tracklist:

TitleEnglish
Fra VerdenstreetFrom The World Tree
Jeg FallerI Am Falling
ValenFallen
VanviddMadness
Enhver Til SittEach Man To His Own, meaning "Each Man Gets What He Deserves"
BudstikkenThe Message
Til Hel Og Tilbake IgjenTo Hel And Back Again


Buy:
PHD

Listen @ Apple Music:

App Icon Apple Music




Musically "Fallen" is like a cross between "Belus" and something new, inspired more by the début album and "Det Som Engang Var" than by "Hvis Lyset Tar Oss" or "Filosofem". The sound is more dynamic – we mastered the album as if it was classical music – and I was more experimental than I was on "Belus" in all respects. Lyricwise it is similar to the début album, in the way that it is more personal and focuses on existential issues, but the mythological untertone known from "Belus" is still there. I have also included some ambient tracks – a short introduction and a longer conclusion.

"Fallen" was recorded and mixed during two weeks in Grieghallen studios, using a Spectar bass with alembic electronics on a VOX AC50 amp from 1965, a Ludwig drum kit (with a 26 inch kick) from 1975, a Neumann M149 microphone and stereo Schoeps CMTS 501 U microhpones for vocals, an OBH Nordica Harmony 6487, a custom Stig instrument and a Peavey 23 guitar on a Peavey 6505 (120 Watt) amp.

The picture on the front cover of "Fallen" is a part of a painting, "Élégie" (Eng. "Elegy"), by William Adolphe Bouguereau.

PS. Yes, both "Fallen" and "Valen" translates into English as "Fallen".

"Fallen" will be released worldwide on Byelobog Productions on the 7th March 2011.

January 2011



"Fallen" was made by Burzum in Grieghallen Studio November 2010
Produced and mixed by Pytten and Burzum
Mastered by Naweed at Whitfield Mastering, London
Front cover artwork by William-Adolphe Bouguereau
Booklet artwork by Lorenz Frølich, except "Fra Verdenstreet" which is by Ludwig Pietsch
Design and layout by Dan Capp and Burzum

© 2011 Byelobog Productions

Reviews: Lodown Magazine, Schwarze-News, Metallus Maximus


Lyrics in other languages: Bosanski, Česky, English (not American), Deutsch, Italiano, Polski, Slovenščina, Srpski





Norsk: Spillelisten

  1. Fra Verdenstreet
  2. Jeg Faller
  3. Valen
  4. Vanvidd
  5. Enhver Til Sitt
  6. Budstikken
  7. Til Hel Og Tilbake Igjen
Fra Verdenstreet (Introduksjon)

[Instrumental]

Jeg Faller

Høyt deroppe står jeg i tiden;
i den grønne, vakre og varme,
sterke trekronen, i hvite skyer,
omgitt av de vakre og vennlige få.

Jeg faller.
Helt ned.

Høyt deroppe står jeg i tiden;
i toppen av verdenstreets krone.

Fra høyt deroppe faller jeg fra tiden;
ned i det bunnløse, tomme og tidløse.

I fallet endrer treets bark form.
Grener og kvister, løv og nøtter,
farrer forbi meg i voldsom fart.
Røttene og marken nærmer seg.

Tiden min renner bort og ned til et annet sted.

Inn i døden, ut fra døden.
Inn i livet, ut fra livet.
Nedover og over elven
som ingen kilde har.
Inn i mørket, ut fra mørket;
inn i kulden, ut fra kulden.
Gjennom tiden, ut fra tiden;
derinne hvor guddommene smiler.

Jeg drikker fra glemselens elv,
ror tørrskodd over hatets hav;
seiler med vinden i ryggen,
til maktenes ende, begynnelse og mening.

Valen

Kom død, kjære død;
gi meg løsning på alle gåter;
gi meg nøkkel og tryllestav,
knyt opp verdens knuter.

Hvorfor i døden, min venn, og der alene?
Hvorfor i glemselens elv du stuper?
Hvorfor i mørket, min venn, og der alene,
søker du lysets vennlige varme?

La meg åpne det lukkede rom,
la meg riste de skjulte runer,
la meg kaste mitt spyd,
midt i trollets kalde hjerte.

Hvorfor i døden, min venn, og der alene?
Hvorfor i glemselens elv du stuper?
Hvorfor i mørket, min venn, og der alene,
søker du lysets vennlige varme?

Døden var her først.
Glemselen seirer til slutt.
Mørket fødte lyset.
Hva mer vil du vite?

Død, kjære død! Død, min død!
Glemselen har tatt meg.
Mørket har senket seg for alltid.
Hva mer kan jeg vite?
Kom død, kjære død;
gi meg løsning på alle gåter;
gi meg nøkkel og tryllestav,
lås opp verdens låste luker.

Døden var her først.
Glemselen seirer til slutt.
Mørket fødte lyset.
Hva mer vil du vite?

Død, kjære død! Død, min død!
Glemselen har tatt meg.
Mørket har senket seg for alltid.
Hva mer kan jeg vite?

Vanvidd

En forskremt skikkelse i skyggen,
fillete og fattig, men vakker og rik,
fælen og forvridd, men ingen stakkar:
hun gjemmer seg så godt hun kan.

Hun er forhatt av de fleste,
men elsket av de aller beste.

Reiser gjerne langt og lenge,
hun går alene, barbeint i skiten,
på ubrukte veier, gjengrodde stier,
i dyretrakk og farlige leier.

Oppover, til himmelens rand
i lasten; galskap i bøtter og spann.
Himmelen revner når hun når opp:
hymnen tar slutt for saueflokk.

Lyse lokker, lure smil,
blåe blikk, bak sjalet
melkehvit hud, kritthvite tenner.
Latteren skremmer de fleste.

Enhver til Sitt

Jeg følger etter hesten, inn i skogen.
Blødende; våt nedentil av eget blod.
Føttene føles stadig tyngre;
en bankende smerte i låret.

Buksene har blitt som gips
rundt beina der blodet har størknet.

Jeg faller, men reiser meg igjen.
Sjanglende, haltende, stumpende, fallende.
Min jakt når sin slutt, i den våte mosen
ved månetjernets ensomme bredd.
Månetjernets ensomme bredd.
Månetjernets ensomme bredd.

Hvorfor må jeg prøve skjebnen igjen og igjen?
Hvorfor må jeg glemme smerten når såret gror?
Hvorfor må jeg venne meg til en ødelagt kropp?
Hvorfor må jeg glemme hvor jeg falt sist?
Hvorfor må jeg glemme? Hvorfor må jeg glemme?
Hvorfor må jeg kjenne den gamle smerten igjen (og igjen og igjen...)?

En gang, denne gang, går det ikke å reise seg igjen.
Jeg forblir der, i den våte mosen, alene og døende.
Det går ikke å reise seg igjen, og jeg vil det ikke heller.
Månen speiler seg i vannoverflaten og blinker til meg.

Månen blinker til meg.
Månen blinker til meg.

Lyset blir sterkere.
Månegudinnen kommer til meg.

Jeg fryser ikke mer.
Jeg varmes av månelyset.

Hvorfor må jeg prøve skjebnen igjen og igjen?
Hvorfor må jeg glemme smerten når såret gror?
Hvorfor må jeg venne meg til en ødelagt kropp?
Hvorfor må jeg glemme hvor jeg falt sist?
Hvorfor må jeg glemme? Hvorfor må jeg glemme?
Hvorfor må jeg kjenne den gamle smerten igjen?

Jeg fryser ikke mer.
Jeg varmes av månelyset.
Jeg fryser ikke mer.
Jeg varmes av månelyset.

Budstikken

La pilen vandre fra gud til gud,
i hele den hvide verden.
La pilen sendes fra hus til hus,
til hele vår åsaslekt.

Til hvert eneste barn av gudeætt.
Til hver eneste åsamann.
Økstid er her, og piltid.
Spydtid er her, og sverdtid.

Finn brynjen frem, og hjelm.
Finn skjoldet frem, og sax.

Fortidens guder reiser seg,
fra gudeblodets evige minne.
Ubesudlet. Uforgiftet.
Åsgards røde gull. De er ennu her!

Hør Gjallarhornet kalle,
til hver eneste åsamann.
Hør vinden stille suse;
ånder fra fortidens land.

Gode ånder fra sinnets dyp,
som ørkenguden aldri nådde,
fra forfedrelandets gamle kilde,
fra den gamle Urdarbrønnen.

Valkyrjer vene. Fremmad for tjod og forfedreland.
Einherjer ekte. Samles til strid i åsaland.
Hirden heil. Fremmad for vårt blod og all vår jord.
Fylking fremmad! Fylking marsj!

La pilen vandre fra gud til gud,
i hele den hvide verden.
La pilen sendes fra hus til hus,
til hele vår vaneslekt.

Fortidens guder reiser seg,
fra gudeblodets evige minne.
Ubesudlet. Uforgiftet.
Åsgards røde gull. Vi er ennu her!

Gode ånder fra sinnets dyp,
som ørkenguden aldri nådde,
fra forfedrelandets gamle kilde,
fra den gamle Urdarbrønnen.

Fell den feige fiendeflokken;
jotner og trollpakk,
gygjar og de som bryter eder.
La deres blod gjødsle vår jord.

Til Hel og tilbake igjen (Konklusjon)

[Instrumental]

Nederlands: Lijst van nummers
[Vertaald door Jørgen Sæger]

  1. Van de wereldboom (Introductie)
  2. Ik val
  3. Krachteloos
  4. Waanzin
  5. Ieder het zijne
  6. De boodschap
  7. Naar Hel en opnieuw terug (conclusie)


Van de wereldboom (Introductie)

[Instrumentaal]

Ik val

Hoog daarboven sta ik in de tijd;
in de groene, mooie en warme,
sterke boomkruin, in witte wolken
omgeven door het mooie en de vriendelijke weinigen

Ik val.
Helemaal naar beneden.

Hoog daarboven sta ik in de tijd
in de kruin van de wereldboom
Van hoog daarboven val ik uit de tijd
neer in het bodemloze, lege en tijdloze.

In de val verandert de schors van de boom van vorm

Takken en twijgen, bladeren en noten
Snellen me voorbij met halsbrekende snelheid
De wortels en de bodem komen naderbij.
Mijn tijd raakt op en neerwaarts naar een andere plaats.

In de dood, uit de dood.
In het leven, uit het leven.
Langs en over de stroom
die geen bron heeft.
In de duisternis, uit de duisternis;
In de koude, uit de koude.
Door de tijd, uit de tijd;
daar waar de goden glimlachen.

Ik drink uit de stroom der vergetelheid,
droogvoets over de zee van haat;
zeil met de wind in de rug,
naar het einde, begin en betekenis van de macht.

Krachteloos

Kom dood, lieve dood;
geef mij de oplossing van alle raadsels;
geef mij sleutel en toverstaf,
Ontwar de knopen van de wereld

Waarom in de dood, mijn vriend, en alleen daar?
Waarom stort je je in de rivier der vergetelheid?
Waarom in de duisternis, mijn vriend, en alleen daar, zoek je de vriendelijke warmte van het licht?

Laat mij de gesloten kamer openen,
laat mij de verborgen runen ritsen,
laat me mijn speer werpen,
midden in het koude hart van de trol.

Waarom in de dood, mijn vriend, en alleen daar?
Waarom stort je je in de rivier der vergetelheid?
Waarom in de duisternis, mijn vriend, en alleen daar, zoek je de vriendelijke warmte van het licht?

De dood was hier eerst.
De vergetelheid zegeviert tenslotte.
De duisternis baarde het licht.
Wat meer wil je weten?

Dood, lieve dood! Dood, mijn dood!
De vergetelheid heeft me gegrepen.
De duisternis is voor altijd ingezonken.
Wat meer kan ik weten?
Kom dood, lieve dood;
geef mij de oplossing van alle raadsels;
geef mij sleutel en toverstaf,
ontgrendel de gesloten sloten van de wereld.

De dood was hier eerst.
De vergetelheid zegeviert tenslotte.
De duisternis baarde het licht.
Wat meer wil je weten?

Dood, lieve dood! Dood, mijn dood!
De vergetelheid heeft me gegrepen.
De duisternis is voor altijd ingezonken.
Wat meer kan ik weten?

Waanzin

Een verschrikte gedaante in de schaduw,
in lompen en arm, maar mooi en rijk.
angstig en verwrongen, maar geen stakker:
ze verbergt zich zo goed ze kan.

Ze wordt gehaat door de meesten
maar is geliefd bij de allerbesten

Reist graag ver en lang,
Ze gaat alleen, blootsvoets in de stront
Op onbegane wegen, overwoekerde paden,
in dierensporen en gevaarlijke paden.

Naar boven, naar de rand van de hemel
als last, waanzin in groten getale
De hemel scheurt open wanneer ze naderbij komt
De hymne eindigt voor het schapenvolk

Lichte lokken, bedrieglijke glimlach
Blauwe blik, achter de sjaal
Melkwitte huid, krijtwitte tanden
De lach verschrikt de meesten.

Ieder het zijne

Ik volg het paard, in het woud.
Bloedend, doorweekt met eigen bloed.
De voeten voelen almaar zwaarder aan.
Een kloppende pijn in de dij.

De broek voelt aan als gips
rond het been waar het bloed is gestold.

Ik val, maar richt me opnieuw op.
wankelend, struikelend, strompelend, vallend.
Mijn jacht nadert zijn einde, in het natte mos
aan de eenzame oever van het maanmeer.
De eenzame oever van het maanmeer.
De eenzame oever van het maanmeer.

Waarom moet ik het lot steeds opnieuw op de proef stellen?
Waarom moet ik de pijn vergeten wanneer de wonde heelt?
Waarom moet ik wennen aan een verwoest lichaam?
Waarom moet ik vergeten waar ik het laatste viel?
Waarom moet ik vergeten? Waarom moet ik vergeten?
Waarom moet ik de oude pijn opnieuw voelen (en opnieuw en opnieuw …)?

Eens, deze keer, lukt het niet zich opnieuw op te richten.
Ik blijf daar, in het natte mos, alleen en stervend.
Het lukt niet zich opnieuw op te richten, en ik wil het ook niet.
De maan spiegelt zich in het wateroppervlak en schijnt op mij

De maan schijnt op mij.
De maan schijnt op mij.

Het licht wordt sterker.
De maangodin komt naar mij.
Ik bevries niet meer.
Ik word verwarmd door het maanlicht.

Waarom moet ik het lot steeds opnieuw op de proef stellen?
Waarom moet ik de pijn vergeten wanneer de wonde heelt?
Waarom moet ik wennen aan een verwoest lichaam?
Waarom moet ik vergeten waar ik het laatste viel?
Waarom moet ik vergeten? Waarom moet ik vergeten?
Waarom moet ik de oude pijn opnieuw voelen?

Ik bevries niet meer.
Ik word verwarmd door het maanlicht.
Ik bevries niet meer.
Ik word verwarmd door het maanlicht.

De boodschap

Laat de pijl van god tot god reizen,
in de hele wijde wereld.
Laat de pijl van huis tot huis zenden,
tot heel ons asengeslacht.

Naar elk kind van ons godengeslacht
Naar elke asenman.
De bijlentijd is hier en de pijlentijd.
De sperentijd is hier en de zwaardentijd.

Neem de maliënkolder en de helm
Neem het schild en de sax

De goden van de oertijd ontwaken
uit het eeuwige geheugen van het godenbloed.
Onbezoedeld. Niet vergiftigd.
Het rode goud van Asgaard. Het is nog steeds hier!

Hoor de Gjallarhoorn roepen
naar elke asenman.
Hoor de wind stil suizen;
geesten van het land van het verleden.

Goede geesten van de diepten van het vernuft
die de woestijngod nooit bereikte,
uit de oude bron van het voorvaderlijke land,
uit de oude bron van Urd.

Walkurenbloed. Voorwaarts voor volk en vaderland.
Echte einherjer. Worden verzameld ter strijd in asenland.
Heir heil. Voorwaarts voor ons bloed en al onze aarde.
Legioen voorwaarts! Legioen marcheer!

Laat de pijl van god tot god reizen,
in de hele wijde wereld.
Laat de pijl van huis tot huis zenden,
tot heel ons asengeslacht.

De goden van de oertijd ontwaken
uit het eeuwige geheugen van het godenbloed.
Onbezoedeld. Niet vergiftigd.
Het rode goud van Asgaard. Het is nog steeds hier!

Goede geesten van de diepten van het vernuft
die de woestijngod nooit bereikte,
uit de oude bron van het voorvaderlijke land,
uit de oude bron van Urd.

Vel de laffe vijandige kudde,
reuzen en trollenschorem,
reuzinnen en zij die eden breken.
Laat hun bloed onze aarde bemesten.

Naar Hel en opnieuw terug (conclusie)

[Instrumentaal]
   





Burzum Merchandise

© 1991-2024 Property of Burzum and Varg Vikernes | Hosted at Majordomo | Privacy policy